onlar hələ də mərhəmət arzulayırlar. hələ də TV`də açılan yalvar-yaxarlar kampaniyalarına bezmədən baxmaq, ürəyi yanmağla məşğul olurlar.
axırda istifadə olunan elə özləri olacağlar.
kloun telekanallarda sevgi dilənçiliyi ilə məşğul olan fahişələri seyr etməkdən bezmirlər.
biqeyrət müğənnilərin, stilistlərin biqeyrət həyatlarını izləyib, təkrarlamağı təzəcə fikirləşənlər və seçənlər. ətrafımız bundan ibarətdir.
TV industriyası indiki, cəmiyyətdən öz övladı kimi razıdı.
bir qırığ kərpicə görə, öz mənliyini, özünü satan insanlar da tanıdığ. sonda isə hamı əməlindən peşimandı.
təzəliycə hamı nədənsə qorxur. uzadan əllər yox, alan əllər kəsilib kimi görsənir. qəribəsi ordadı ki, bu vəziyyətə sevinən insanlarda yağışdan sonrakı ilbizlər kimi görsənir.
bunu da deyim, bu millət "ilbizlə", "iblisi" də dəyişik salır. indi görürəm ki, bəzən fərqin də olmadığı yerlərə rast gəlirik.
hamını qaranlıq otağa salıb, sorğu-sual etsək, mərcə girməyə belə hazıram ki, 100%`i peşaman olar.
peşmançılığ müsəlmanın qanındadı. qanımızda başqa şeylər də var. və bunların hamısı normal sosial həyat sürən insanların həyatına baxanda fərqin var olduğunu qızıl həriflərlə yazıldığı məqamlardır.
biz xəstə adamlara baxanda ağlayan və eyni zamanda göz qamaşdırıcı geyimlərdən ötrü ürəyi gedən canlılarıq.
PS, evində dərman üçün pul tapmıyıb, öz xəstə oğlunun can verməsini izləyən ana ilə, bir mərtəbə aşağıda piyli ərciyindən aldığı pulu xəyalında necə silikonlu dodaqlara çevrilməsini görən eyni yaşlı fahişənin fərqini heç kim bilmir..
Rafit, chester
26.02.2011